viernes, 1 de agosto de 2014

miércoles, 17 de julio de 2013

25 aniversario Casa da Cultura Ramón Martínez López



FICHA TÉCNICA DA OBRA:
Título e ano: "A través...", 2013
Técnica: Bordado de seda sobre gasa
Dimensións: 230 x 120 cms

(Foto de Dani Gestoso)

TEXTO SOBRE A OBRA:
Fai pouco lin un relato de Jacques Aumont no que narraba unha conversa entre o teórico Ruskin e o artista Whistler que para min exemplifica boa parte do que significa facer e comunicar a través da arte:

< R: Veamos, señor Whistler, ¿puede decirme cuánto tiempo ha invertido usted para despachar este nocturno?
W: Bueno, por lo que recuerdo, un día más o menos...
R: ¿Sólo un día?
W: No lo afirmaría con seguridad; quizá lo haya retocado al día siguiente [...]
R: Ah dos días! ¿Así que por el trabajo de dos días pide usted doscientas guineas?
W: En absoluto; las pido por el saber que he adquirido por toda una vida. >

En efecto, o saber de toda unha vida, toda a formación e divulgación adquirida, é o que nos converte no que somos como persoas, como comunicadores, como investigadores e como artistas. Este é o traballo que a casa da cultura Ramón Martínez López ven realizado dende os seus comezos. Para min, este edificio, pero tamén os seus xerentes forman parte do saber e da formación que todos nós levamos no noso interior.
Neste punto cómpre engadir que a miña traxectoria artística levoume a traballar co procedemento da costura como una forma de pintar, esculpir e debuxar con fíos. O bordado introdúcese nos anos 70 no arte contemporáneo, das mans das artistas feministas do momento en forma de reivindicación política; na era posmoderna convértese nun procedemento máis que forma parte das técnicas artísticas. O bordado perde o seu componente político de tradición feminina para converterse, cas novas xeracións, nunha forma de facer poética, con resutados táctiles, pictóricos e plásticos.
Nesta peza, “a través…”, represéntase a Casa da Cultura vista dende a miña propia mirada, un velo do que son agora e hoxe. O debuxo en seda representa una traxectoria que a agulla vai construíndo ao seu paso, unha pintura en forma de recorrido, o meu recorrido, a miña visión, o saber adquirido por toda una vida.

sábado, 15 de septiembre de 2012

XII certamen artes plásticas

Inaugurada la exposición de los trabajos presentados para el XII certamen de artes plásticas de la diputación de Orense.
“Prisioneros” 2012
Bordado sobre tela en marcos estilo victoriano
Dimensiones variables (aprox 240x110 cms)
 

#012309; Dibujo-Bordado-Tiempo= Fragmentos



El tiempo del dibujo es el tiempo de la disolución de la huella y la estela de su permanencia” [1]
Este énfasis en el tiempo del dibujo, está muy relacionado con aquellas manifestaciones feministas de los años 80 y de la conveniencia de que las mujeres siguieran cosiendo. De un modo u otro, todas aquellas artistas realizaron técnicas que implican actos repetitivos en la ejecución, que incrementaban el “tiempo” de las acciones de las mujeres en la narración de la historia. Sin embargo, independientemente de estos discursos, “estas prácticas laboriosas y delicadas insisten en la cotidianidad como fuente de opresión pero también como fuente de extrañeza”[2] y una vez superadas, nos encontramos con un procedimiento que abre y explora nuevas posibilidades creativas.
En este caso las sombras son “dibujadas” mediante una trama de líneas superpuestas que configuran cada uno de los retratos. Sobre una tela base, se realiza el bordado (o tamizado) de las sombras de la imagen obteniendo los rostros por oposición binaria de colores y texturas.



#1301; Apuntes en torno a la memoria

Etimológicamente el término monumento hace referencia a aquel objeto, normalmente una escultura, puesta en “memoria” de una acción heroica u otra cosa similar que puede tener un valor histórico, artístico o documental. En cualquier caso, el monumento como tal, es entendido y empleado como una representación de poder.

La historia nos ha demostrado la estrecha relación entre el mundo del arte y el mundo de la política (religiosa o gobernante) a través de la ostentación y monumentalidad de sus construcciones como símbolos de recuerdo y  poder. Sin embargo, una nueva situación enmarcada por Walter Benjamin, Theodor Adorno, Max Horkheimer y Herbert Marcuse nos anuncian una sociedad “politizada” en la que surge el artista comprometido socialmente: surge el arte activista, el activismo político, el arte público, la performance, la instalación, la tergiversación... y como apunta Nina Felshin, nos encontramos en un espacio con un pie en el mundo del arte y otro en el mundo de la política. Un espacio que surge en los 70 con el lema “lo personal es político” y todavía hoy está presente desde el lado de los que llaman los otros o las minorías.

La serie prisioneros es un homenaje a los que nunca se recuerdan, a los otros, a los que se han encontrado al margen de las leyes y en contra de las normas.
                                                


 “Para algunos, arte abstracto es aquel que no se entiende y ornamental aquel que no tiene sentido” J.L. Moraza, 1993
Moraza reflexiona en este libro (Ornamento y ley) sobre las relaciones entre ambos conceptos y afirma que los límites legales se cubren de ornamento. Si “adornamos”, “ornamentamos” los exteriores, nos podemos adentrar en el interior sin ser percibidos. Esta “frontera legal” no es una línea, sino las “finas hebras de un pañuelo de encaje”. Es una especie de simulacro: la potencia del ornamento barroco (…) se ofrece como “representaciones de una promesa de felicidad”.
“La epidemia ornamental es reconocida por el Estado y subvencionada con fondos estatales [pues] a fin de cuentas, todo Estado parte del supuesto de que un pueblo en condiciones de inferioridad resulta más fácil de gobernar”. Adolf Loos, 1908
Esta misma desconfianza hacia lo ornamental es compartido por Gombrich: “El mundo vive siempre engañado por el ornamento”, dice y sin embargo defiende  la decoración como una cuestión de gusto: “donde la decoración es considerada como una forma de celebración sólo cabe elevar objeción contra ella cuando es inadecuada”.
La profusa ornamentación barroca se relaciona con funciones que testimonian un conflicto de identidad social, económica, política y cultural en la que las fronteras han quedado difuminadas. La crisis de la postmodernidad debe entenderse con esta lógica ornamental y legal. El artista no es inocente, sino que juega y participa de todos los conflictos dentro de un sistema, por lo que el autor propone una mezcla de humor y de cordura para sobreponerse a su drama y a su programa.



[2] Mar Villaespesa: “Chelo Matesanz. Sauvage pour Homme” [Catálogo] San telmo Museoa Donostia, 1995

jueves, 7 de junio de 2012

Plétora, la exposicion

FAC Peregrina Furancho de Arte Contemporánea presenta unha nova montaxe expositiva na modalidade FAC Convidadxs:

PLÉTORA, La exposición

01 de xuño – 22 de xuño de 2012
Inauguración venres 1 de xuño ás 20:00 hs.

+ ÓPERA ELECTRÓNICA “BARROCA”  ás 22:00 hs.
O vindeiro venres 1 de xuño terá lugar no FAC Peregrina a inauguración de “PLÉTORA, La exposición” que fará as veces de presentación da nova revista de arte contemporánea P L É T O R A e contará coa actuación ÓPERA ELECTRÓNICA “BARROCA” o caramelo derretido en un bolsillo a cargo de Madamme Cell (osciladores), Juanma Lodo (electrónica) e Lúa Gándara (vestida de princesa).
INAUGURACIÓN- PRESENTACIÓN DA NOVA REVISTA DE ARTE CONTEMPORÁNEA P L É T O R A

Ser xesta. Diego Vites. 2012. Cortesía do artista.
O vindeiro venres día 1 de xuño ás 20:00 h. no FAC Peregrina / Furancho de Arte Contemporánea preséntase oficialmente a revista P L É T O R A. Un proxecto editorial autoxestionado, independente e sen ánimo de lucro. O seu primeiro número vai acompañado dunha exposición ilustrativa dalgúns dos contidos do número 0 da revista.

 P L É T O R A # 0 que en esta ocasión leva o subtítulo de Desire for community, Community of Desire inicia unha serie de números, concretamente tres ao ano en galego, castelán e inglés, orientados a dinamizar as relacións entre os xoves artistas, críticos, comisarios e o gran público. Nace da emerxencia de estimular o tecido cultural, en concreto o vinculado ás artes visuais en Galicia, como un exercicio que fomente a diversidade e a calidade dos contidos culturais. Neste primeiro número poderemos ver contidos de Luís Díaz Díaz, Amaya González Reyes, Enrique Lista, Joan Morera, Lois Patiño, Carla Andrade, Ulobit, Nikita Rodríguez ou Diego Vites e artigos firmados por Emanuela Saladini, Vanesa Díaz, María Moldes, Ania González ou María Marco.
O proxecto P L É T O R A nace como revista pero tamén como enerxía catalizadora capaz de mutar en diversos formatos que apoien e visibilicen a produción artística contemporánea.
P L É T O R A consiste en pensar dende a heterodoxia intelectual deixando a un lado as inxenuas pretensións de reactivar o que nunca estivo activo, nin de cegarse con fogos de artificio. Apostamos pola construcción dun tecido cultural dende o entusiasmo entendendo a arte coma unha primeira necesidade e negámonos a que a crise económica encubra outra serie de fracturas como a educativa ou a cultural.

Paisaxe suspendida. Carla Fernández Andrade. 2012. Cortesía da artista.

“PLÉTORA, La exposición”

Este número cero ve a luz acompañado de “PLÉTORA, La exposición” que terá lugar do 1 ao 22 de xuño no FAC Peregrina/Furancho de Arte Contemporáneo con pezas de Amaya González Reyes, Enrique Lista, Joan Morera, Ulobit, María Magán, Luís Díaz Díaz, Lois Patiño, Carla Andrade e Diego Vites. “Desexo de comunidade, comunidade do desexo” constitúe o punto de partida da exposición aludindo a un desexo que deixa de ser entidade para devir aspiración, onde o que importa non é o cumplimento dun obxectivo senón a persecución do mesmo, compartindo rasgos co pensamiento utópico. Esta comunidade soñada engloba tanto a unha xeración de artistas con oríxes xeográficas comúns e unha actitude proactiva (ou reactiva) ante a precariedade do sector da arte contemporánea en Galicia, como a todo aquel espectador-lector que apoie e participe de este desexo da arte como utopía social. A inauguración comezará ás 20:00 h. con unha presentación da revista e unha visita guiada á exposición a cargo de María Marco (comisaria e editora do proxecto) seguida dun concierto a las 22:00 h. do proxecto ÓPERA ELECTRÓNICA “BARROCA”, composto por Juanma Lodo (electrónica) Nacho Madamme (osciladores) e Lúa Gándara (voz).

martes, 17 de abril de 2012

Arte Barbanza 1980


“Unha mostra reúne en Riveira aos novos artistas barbanzáns”
Mostra artística na comarca.

Baixo o título “ARTE BARBANZA – 1980” 13 artistas nados arredor dos anos 80, que residen na Barbanza ou que se moven polo entorno desta bisbarra, dialogan nunha mostra colectiva.


Neste encontro será posible ver propostas de fotografía, pintura, gravado, escultura, instalación... que xiran ó redor da visión que os distintos creadores teñen co seu entorno e co momento que lles tocou a vivir. Un constante constituírse no tempo e en diálogo cos outros, coas circunstancias externas e co propio interior, un recordo, unha experiencia ou unha fisura, un afincamento xeográfico, de procendencia e orixe, unha dualidade, un desdobramento, ou un camiño aberto en múltiples direccións… son algúns dos aspectos a través dos cales abordan este punto de partida no comezo da súa andaina artística.


Esta xeración aposta por un cambio na arte, ben a través do redescubrimento da cor ou forma e das súas conexións simbólicas cos resultados visibles na peza artística contemporánea, ou ben aboga por aquelas cuestións conceptuais que se inician ca desmaterialización, e se enmarcan neste periodo coñecido como posmodernidade.


Entre os artistas participantes desta mostra encontranse o dúo artístico Oscar Lot e Loli Regueira, a parella de performers formado por Manú Mimé e Paulova, María Magán membro do colectivo L.I.B.A, José Caamaño dos xovenes escultores participantes na mostra Encontros-Encounters realizada en Nova Iorque, Iria Araújo, Inés Sánchez Díaz-Marta, Pili Sampedro Lampón, Irene Saíñas, Da Dápobra, Santi Gabán e Isabel Soler Rivas.


ARTE BARBANZA 1980


Do 18 de Abril o 11 de Maio.

Inauguración: Mércores 18 de Abril as 20.00h no Auditorio Municipal de Ribeira.

Avenida Miguel Rodríguez Bautista, 24, 15960 Ribeira 981 83 56 50 ‎

sábado, 12 de diciembre de 2009